საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის მე-2 მუხლის თანახმად, ქმედების დანაშაულებრიობა და დასჯადობა განისაზღვრება სისხლის სამართლის კანონით, რომელიც მოქმედებდა მისი ჩადენის დროს. ამავე კოდექსის მე-3 მუხლის თანახმად, სისხლის სამართლის კანონს, რომელიც აუქმებს ქმედების დანაშაულებრიობას,  ან ამსუბუქებს სასჯელს აქვს უკუძალა. თუ ახალი სისხლის სამართლის კანონი ამსუბუქებს სასჯელს ქმედებისათვის, რომლის გამოც დამნაშავე მას იხდის, ეს სასჯელი უნდა შემცირდეს ამ სისხლის სამართლის კანონის სანქციის ფარგლებში. თუ დანაშაულის ჩადენიდან განაჩენის გამოტანამდე სისხლის სამართლის კანონი რამდენჯერმე შეიცვალა, გამოიყენება ყველაზე მსუბუქი კანონი.\r\n\r\nაღნიშნულიდან გამომდინარე, სისხლის სამართლის კოდექსის 260-ე მუხლის ახალი რედაქცია ვრცელდება ყველა იმ პირზე, რომლებმაც ამ მუხლით გათვალისწინებული ქმედება ჩაიდინეს აღნიშნული ცვლილებების ძალაში შესვლის შემდეგ, ასევე იმ პირებზე, რომლებმაც ეს ქმედება ჩაიდინეს ცვლილების განხორციელებამდე იმ შემთხვევაში, თუ ამ ცვლილებებით შემსუბუქდა მათი სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა.\r\n\r\nაქვე განგიმარტავთ, რომ საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 310-ე მუხლის „ვ“ ქვეპუნქტის თანახმად, თუ ახალი კანონი აუქმებს ან ამსუბუქებს სისხლისსამართლებრივ პასუხისმგებლობას იმ ქმედებისათვის, რომლის ჩადენისთვისაც პირს გადასასინჯი განაჩენით მსჯავრი დაედო, განაჩენი გადაისინჯება ახლად გამოვლენილ გარემოებათა გამო, რისთვისაც შესაბამისი შუამდგომლობით უნდა მიმართოთ სააპელაციო სასამართლოს.